1993 yılının nisan ayında Zonguldak Devlet Hasta hanesinde doğumhaneye girilmesiyle çıkılması bir oldu bu yüzden Aslı hemşire adını “Jet Kız” koydu. İşte Ardahanlı bir ailenin Zonguldak doğumlu biricik kızının hayatı böyle başladı.
İlkokul yıllarında bir gösteride: “Bebeğin beşiği çamdan, yuvarlandı düştü damdan” diye başlayan o türkü bu kızın tüm hayatını şekillendirdi, ailesi okumasına çok önem verdiğinden ve başarılı bir öğrenci olduğundan babası gibi mühendis olsun diye lise son sınıfta bu yönde baskı oluşturdu ve bu kız da ailesinin kırmayarak Gazi Üniversitesi Kimya Mühendisliğini iyi bir puanla kazandı, kazanmasının yanında üçüncü sınıfa kadar başarılı bir öğrencilik yaptı ve son sınıfa takıntısız geçti, ailesi heyecanla mühendis olacak diye beklerken bir gün kızın abisi babasına gelerek görüntüsüz bir şarkı var dinler misin diye sorunca baba; Neden olmasın diye kabul eder ve görüntüsüz şarkı başlar, başlayış o başlayış, baba şakının sözleri ve sanatçının sesini iliklinde hisseder ve çok etkilenir, abi.” Sevdin mi baba?” deyince babanın dili tutulmuştur cevap veremez, abi babaya;” bu senin kızın” deyince artık çok geç, baba kızıyla gurur duyacakken kızının kimya mühendisliğindeki öğrenciliğini donduracağını ve opera okuyacağını söylediklerinde baba ikinci şoku yaşar ama kızını çok sevdiğinden, bunca emeğin boşa gideceği telaşını bir kenara koyar ve bağrına taş basar misali kabul etmek zorunda kalır.
İşte o kız Ardahanlı bir ailenin Zonguldaklı kızı olarak viyana kapılarında Verdi’nin bir operasında başrol oynayarak sanatını başarılı bir şekilde icra ederek başta; Ardahan ve Zonguldak olmak üzere ülkemizi Viyana kapılarında temsil eder.
İşte o köy bizim köyümüzdür, - övünmek gibi olmasın- işte o kız bizim kızımızdır.