Kimin gönderdiğini bilmiyorum ama masamda duruyor. İnce bir şişe, güzel bir koku…
Dedim ki kendi kendime: “Bazen küçük bir jest, büyük bir iyi niyeti anlatır.”
Hani insan isterse kusur bulur, ama niyet iyi olunca kokusu bile güzel gelir.
Devrek’in meseleleri de biraz böyle.
Birileri üretiyor, uğraşıyor, ortaya bir şey çıkıyor…
Kimi beğeniyor, kimi burun kıvırıyor.
Ama bana sorarsanız asıl mesele kusur aramak değil, güzeli büyütmek.
Yoksa biz de oturur, İstanbul’un fethi sırasında meleklerin cinsiyetini tartışan Bizanslılara döneriz.
Gelelim bugünün Devrek’ine…
CHP’de kongre var. İlçede hava gergin, kulisler sıcak.
Bir yanda “Okancılar”, diğer yanda “Uğurcular”…
Okan Bey’in etrafında toplanan ekip, talimatla hareket ediyor.
Kendi planı belli: Önce ilçe başkanlığı, sonra milletvekilliği…
Ama hesap etmediği bir şey var:
Karşısında Deniz Yavuz Yılmaz gibi, listeleri deler geçer, fırsatını buldu mu durmaz bir isim…
Üstelik Okan’ı da pek sevmez.
Okan kendini biraz farklı bir yerde görüyor.
Zekâsına güveniyor, hatta fazla güveniyor.
Seçimi garanti görüyor. Mevcut yönetime “başarısız” diyor.
Ama siyaset sadece zeka işi değil, ekip işidir.
Sahaya çıktığında yanında kimler var, işte esas mesele bu.
Diğer köşede Çetin Bozkurt…
O da üçüncü bir aday arayışında.
Ama hâlâ “elle tutulur” bir isim bulamadı.
Zamanında Özcan Ulupınar’ın desteğiyle belediye başkanı oldu,
aynı destekle de indi.
Bugün hâlâ lider havasıyla dolaşıyor,
ama sahadaki dengeler eskisi gibi değil.
Devrek’in meseleleri kolonyanın kokusu gibi…
Kimi “güzel” der, kimi “eksik” bulur.
Ama bu şehir bizim şehrimiz.
Biz gideriz, Devrek kalır.
O yüzden bu toprakları güzelleştirmek, renk katmak,
eleştiriyi bile yapıcı yapmak bizim görevimiz.