Sancımı gömsem de bir kilo rakıya, şairin de dediği gibi, asıl sancı uyandığında başlıyor.
Gecenin aydınlığındayım, yarının şafağında.
Bir boşluk, bir yokluk, ağır bir hasret sol tarafım...
Artık gözlerim kör, kulaklarım sağır ve dilim suspus sevdanın tüm yalanlarına.
Akladım benliğimi, yıkadım yüreğimi gül kokulu sevgilinin teninde.
Belki de vuslata gün sayıyorum.
Çok öncesinde, ölmeyi düşlerdim.
Bu dünyanın, bana ait bir yer olmadığını, zalim ve alçak insanların daha mutlu olduğunu bilirdim.
Meğerse, yanılmışım.
Oysa, bir makam bir koltuk hırsına onurunu satanların mutluluğu, hem geçici hem de yalanmış.
Çok sevdiğin çok değer verdiğin, uğruna her şeyini feda ettiğin, öpmeye ve koklayamaya kıyamadığın ama seni terkeden sevdiğin de, bir vefasızın, bir hayırsızın kalbinde
bir yudum sevgiye ve aşka hasret yaşıyor.
Yarınlar da yeni baharlar doğacak.
Gül teninde sevgilinin, gözlerinin mavisinde yeniden hayat bulacağım.
Yok sayacağım geçmişimi.
Unutacağım, hüzünlerimi.
Ne kelepçeler süsleyecek, ellerimi.
Ne de, silahlar saracak belimi.
Dedim ya, vuslata beş kala, yine kelebekler sırdaşım olacak.
Murat İLERİ