Çocukluğumuzda Fuat isimli bir arkadaşımız vardı.O kadar güzel köpek taklidi yapardıki,bizleri havalara hoplatırdı.O yıllarda Zonguldak ta,ormanlar fazla evler daha azdı.Şimdi ormanlar azaldı evler çoğaldı.Yaz tatillerinde denize gitmediğimiz zamanlarda ormanda Tarzancılık oynardık.Ormanın girişinde,deli mehmet lakaplı manyak bir herifin evi vardı.Ondan da manyak Coli isimli beyaz bir köpeği vardı.Bizim hav hav lakaplı Fuat,köpeği görür görmez başlardı havlamaya.Coli evden fırladığı gibi havlayarak bize saldırırdı.Bizler hemen ağaçlara tırmanır,elimizdeki sapanlarla köpeği taş yağmuruna tutardık.Canı yanan köpek ciyaklaya ciyaklaya geldiği yöne kaçardı.Yine birgün,Fuat başladı havlamaya.Köpek nereye saklandıysa birdenbire ortaya çıktı ve çat diye Fuatı bacağından kaptı.Fuat ah of filan diye bağırmadı,kendisini köpek taklidi yapmaya öylesine kaptırmıştı ki,canı yanan köpek gibi ciyaklamaya başladı.Bizler köpeği taş yağmuruna tutunca köpek te ciyaklamaya başladı.Fuat ciyak ciyak,köpek ciyak ciyak.Fuatı tutup sarstık köpek gibi ağlıyorsun deyip kendisine getirdik ve insan gibi ağlamaya devam etti.Fuat tiyatrocu olmayı çok istiyordu.Kamuda memur oldu şimdi emekli oldu.İstanbul da yaşıyor,burdan selamlarımı yolluyorum gözlerinden öpüyorum.Hey gidi yıllar su gibi akıp gittiler.Ne demişler zaman bir yanılsamadır.