KIYAMAM SANA 

Benim belden aşağı yazılarla işim olmaz, zengin çocuğu değildik ama namusumuzla yaşamaya çalıştık ve başımıza; eziklik duyacağımız, hatırladıkça utanacağımız, bu utancımız bastırmak için bel altı yazılar yazacak ve bundan zevk alacak kötü bir şeyler gelmedi şükürler olsun.  O.rospulu yazılar… Hiç hoş olmayan, bu mesleği şartların getirdiği ağır yaptırımlar gereği yapmak ve iğrenç oluşumlara katlanmak zorunda olan ve sanki sadece kadınlardan o.rospu olurmuş gibi seviyesiz bir yaklaşımla bu işi yapmak zorunda olan kadınlara yapılan bir haksızlık olarak görüyorum, insanların bu konuda empati yapmalarını istesem insanlarımızın büyük çoğunluğu bu konuda empati yapmak veya böyle bir şeyi onlardan istemeyi abes olarak karşılarlar, ama empati yapmak derken illaki o işi yapmanız istenmiyor sizden, sadece “siz bu ağır koşulları yaşasaydınız nasıl davranırdınız?” senaryosunu içinizde yaşayın derim. Bu arada  Leman SAM’ın “ kıyamam Sana” şarkısının öyküsünü bir okuyun, yada ben anlatayım dilim döndüğünce: Büyük bir şehirde genelevde çalışan bir kadın istem dışı hamile kalır ve doğurmak zorunda olur, doğurur ama çocuğuna bakacak durumu yoktur ve ondan ayrılmak zorunda olduğu son gece ağzından dökülen şu sözleri Allah aşkına empati yaparak okuyunuz, istirham ediyorum.  Bir gün anlayacaksın Neden sessizce gittiğimi Senden vazgeçmek uğruna Nasıl bir savaş verdiğimi Mevsim kış olur hani Bir yudum güneş bulamazsın Sonsuz uçurumlarda ki Çiçeklere dokunamazsın Her sabah bir sayfa daha Eksilip gidiyor ömrümden Gönlümün yıkıntılarında Can çekişiyor umutlarım Ellerimde acı var ellerini tutamam Kıyamam kıyamam sana Yollarımda ayaz var yaklaşma yollarıma Kıyamam kıyamam sana Karanlık gecelere ortak edemem seni Kıyamam kıyamam sana Karanlık gecelere ortak edemem seni Kıyamam kıyamam sana Bu Kadının yaptığı iş ne olursa olsun elinizi vicdanınıza koyun ve onun yerine kendinizi koyarak iki satır şiirde siz yazın bakalım , ondan sonra bu kadına o.rospu diyebiliyorsanız bu yazıya ayırdığınız zaman için özür dilerim. Unutun gitsin.    Yazan : Mehmet Çelik