Ay,göğün hafızasından silindi.
Rüzgâr bile adını fısıldamaktan vazgeçti.
Ben sustum,ama kalbim hâlâ seni anlattı.
Her sevda biraz eksikliktir.
Tam olmak ister insan,ama hep yarım kalır.
Kalbin bir yanı hep bekler,hep inanır.
Ne kadar unuttuğunu sansa da bir parça hep hatırlar.
Gecenin içinden geçen bir gemi gibi hatıran,
ışığıyla değil, sessizliğiyle yanar içimde.
Ne uzağındayım,ne de yakınında.
Bir denizin ortasında gibi,yalnızca sende kayboluyorum.
Aşk,bazen bir dua gibi başlar.
Bir bakışla kabullenilir,bir gidişle büyür.
Yokluğun bile varlığından daha kalıcı olur.
Bir sesin yankısı,bin kelimeden fazla sürer.
Sevgi,gözle değil, gönülle görülür.
Bir tebessümün ardından bile kalır izi.
Kalp,bazen bir elin sıcaklığında değil,
uzaktan gelen bir “ İyi misin ” sözünde ısınır.
Özlem,en derin aynadır.
Baktıkça kendini değil,kaybettiğini görür insan.
Bir şarkının ortasında,bir kokunun gölgesinde,
birdenbire geri döner eski bir kalp atışı.
Bir kalem ucu kadar kırılganım yine.
Yazarak onarıyorum içimdeki sessizliği.
Her cümlede biraz sen var,biraz ben eksiliyorum.
Kelimeler yetmiyor ama susmak da eksiltiyor.
Kıyısız bir deniz gibi sevdim seni.
Ne başı vardı bu aşkın,ne sonu.
Her dalga biraz seni getirdi,biraz beni aldı.
Yine de vazgeçmedim o ufuktan;
çünkü biliyorum, bazı yolculuklar varılmak için değil, yaşamak içindir.
İçimde bir ülke var artık;kıyısız, haritasız,yalnızca senin sesinle var olan.
Adı gizli Sevda ...
Her gidişin orada bir dönüşe karışır,
her hatıra bir dua gibi kalır.
Belki kimse görmez o ülkeyi,ama ben yaşıyorum orada.
Her nefeste yeniden seninle doğuyorum.