Sevda böyledir işte, soluyor sandığın güller açarken, papatyalar tek tek azalır gider ömründen.
Nasıl olsa, kışın sonu, bahardır desen de, sol yanın yapayalnız kalır.
Bir ömür boyu sürecek, kırgınlığın ile yaşamaya mecbur kalırsın.
Niye aşklar hep böyledir?
Ayrılığın yükü ağır değil mi?
Niye, sadece bir tarafın sevgisi ve ilgisi ağır basar?
Neden, insan sevdadan kaçar ki?...
Yüreğimde onlarca cevapsız soru !...
Karanlıktan değil, geceden korkarım bilirsin.
Çünkü gece, yalnızlık ve gece hüzündür.
Tan yeri ağarana kadar, içimde kopan kıyametleri bilemezsin.
Ama,sonunda anlıyorum ki, aşk vuruyor insanı.
Kimini yapayalnız bırakıyor,kimini de kendinden ediyor.
Yolun sonu hep böyle midir? Bilmem ama, hüzün yoksa heybende sevda da yarım kalıyor.
Geride boynu bükük kalıyor, kalem ve kağıt.
Şiire ve gazele dost oluyorsun.
Türküler, yoldaşın oluyor, geceler sana hep yine düşman.
Murat İLERİ
