Şehir, sabahını yarım kalmış bir roman gibi karşılıyor.
İçimde bir deniz var. Mavisi, kömürün karasıyla buluşuyor.
Dört bir yanımızı esir alan,ruhlarımızı daraltan, her birimizi belli bir labirentin içine koyan SOSYAL MEDYA ,zamanın içinde kaybolmamıza neden oluyor.
Bazen kendi yüzüm yabancı geliyor. Bir pencerenin ardında kalmış gibiyim. İçeriden daha sıcak, dışarıdan daha kimsesiz.
Bu şehir,aşkın adını hatırlamak ister gibi uyanıyor.
Hepimiz bir zaman umut dedik. Kalbimizde az da olsa, küçük bir ışık vardı.
Gece büyüdükçe insan küçülüyor. Sesler susuyor, içindeki fısıltılar çoğalıyor. Her karanlık,ruhun sakladığı bir hatırayı uyandırıyor.
Gece çöktüğünde hayat biraz daha yavaşlıyor.
Sabahın aydınlığı usulca odaya süzüldü.
Aşkın kalbimde bıraktığı sessiz bir izden ibaretim artık.
Bu bağlantı sizi https://www.imzagazetesi.com dışındaki bir siteye yönlendiriyor.