Yüreğimdeki bahar, solmasın diye savaştım.
Geceler tek sırdaşımdı.
Ay ışığı yoldaşım, yıldızlar umudumdu.
Bir sevda uğruna, çıkmıştım yola.
Bir garip gönül yolcusuydum.
İsteğim bir yudum sevgi, biraz ilgi ve biraz da vefaydı.
Yüzyıllardır sesini kaybetmiş, yalnızlığımı haykıracaktım usulca.
Çiçek tüccarlarından değil, bahçıvanlardan öğrenmiştim, Gül'ün çaresizliğini, Begonya'nın hayalperestliğini, Menekşe'nin Sadakatını, zambakların temizliğini ve saflığını...
Velhasıl kelam, bu dünya sevginin güzelliğini kaldıracak kadar temiz ve güzel de, değildi.
Eksiliyordu, günden güne Sevda uğruna biriktirdiğim umutlarım.
Bu yolculuğun sonu elbette yalnızlıktı.
Belki de, sevginin en güzeli yalnız yaşanıyordu ve insan neticede yapayalnız ölüyordu.
Murat İLERİ
