İnsanın en çaresiz anı, neye inandığını unuttuğu andır.
O an,dua bile yolunu şaşırır; kelimeler göğe değil,kalbin içine düşer.
Bir sessizlik büyür içerde.
Ne susturabilir,ne de konuşabilir hâlde.
İşte o sessizlikten doğar şiir.
Bir acının kelimeye bürünme hâli,
bir insanın kendine yeniden tutunma biçimidir.
Her kelime,yarayla yıkanır önce.
Sonra yavaşça iyileşmeye başlar.
Ama bazı yaralar hiç kapanmaz.
Çünkü insan,acısını kaybederse kendini de kaybeder.
Biz elimizde kalem değil,bir yara taşırız aslında.
Her satırda yeniden kanayan,yeniden var olan bir yara.
Yazmak,bazen tedavi değil,bilerek kanamayı sürdürmektir.
Çünkü kanayan yer, hâlâ yaşamın içindedir.
Bir yazar için yalnızlık,kader değil tercihtir çoğu zaman.
Kalabalıkların içindeki sessizliğini koruyabilmek için,
bazı dostluklardan, bazı rahatlıklardan, hatta bazı doğrulardan bile vazgeçer.
Bir masa,bir defter, bir gece lambası...
Yorgun bir kalp ama
kimseye görünmeden savaşan bir kalp.
Yazar,sadece kelimelerle değil, hayatın içindeki adaletsizlikle de uğraşır.
Bazen bir yöneticinin haksızlığında,
bazen bir sessiz çoğunluğun suskunluğunda sınanır.
Ama yine de susmaz,
çünkü bilir ki susmak,zalimi değil, zulmü büyütür.
O yüzden kalemini kılıç gibi değil, ayna gibi kullanır.
Yargılamak için değil, haklıyı ve doğruyu göstermek için...
Her cümlesinde bir direniş saklıdır:
Kendini ezdirmemenin, doğruyu eğip bükmemenin,
yalnız kalsa da boyun eğmemenin direnişi.
Şiir,işte tam da burada başlar.
Bir mücadelenin sessiz tanığıdır o.
Felsefe, neden sorusunu sorar;
psikoloji,nasıl başa çıktığımızı anlatır.
Ama şiir, sadece “direndim” der, başka bir açıklama aramaz.
Herkes bir yerlere kaçarken,biz şiire sığınırız.
Çünkü orada yargı yoktur,acele yoktur,
sadece anlaşılmayı bekleyen koca bir yalnızlık vardır.
Bir dize,bazen bir insandan daha iyi anlar bizi.
Bir kelime,bir adaletsizliği dizeye dönüştürebilir.
Bazen, bir cümle dünyadaki bütün haksızlıklara verilen en zarif cevaptır.
Belki de insan, yaşadığı her şeyi anlatmak için değil,
dayanabilmek için yazar.
Bazı yaralar,yalnızca şiirle taşınabilir.
Çünkü bazı insanlar, sadece şiirde nefes alır.
