Bir zamanlar, seni o kadar çok seviyordum ki, artık yıkık dökük bir hatıradan,rengini yitirmiş ve solmuş bir fotoğraftan ve daha kötüsü unutulmaya yüz tutmuş, bir şarkıdan ibaretsin.
Hazin esen,seher yelinin önündeki kurumuş yapraklar gibi, savrulduk dört bir yana.
Artık toparlanmamız imkansız, bir araya gelmemiz hayal bile değil.
Bundan sonra, mektuplarım yarım kalacak biliyorum.
Şiirlerimin tazı tuzu olmayacak.
Bir hasret türküsü akşamında,başka yazarlar adına, öyküler ve gündeme dair köşe yazıları yazacağım.
Olur ya, bir yerlerde denk geliriz, olur ya kader yolumuzu bir yerde birleştirir...
Belki yürek yangınım söner, öfkem diner, gece gündüze döner.
Ama yine de, bir daha aynı heyecanla ve aynı heves ile seni sevmez yüreğim.
Gözden düşen değil, gönülden düşen kayboluyor hayatın akışında.
Bilirsin beddua etmem ardından.
Nasipte olmayan, kaderde tecelli eder mi ?...
Kader gayrete aşıktır deseler de, aşk yüreği yüreği terk edince, uğruna mücadele edecek sevdan da, masalarda kalıyor.
Murat İLERİ
