Sen benim, aklım ve gönlüm arasına sıkışmış en güzel gerçeğimdin.
Nasibim olsun diye, her gün Allah'a yalvardığım en güzel duamdın.
Çok uzaklarda olsan da, hasretini yüreğime gömdüğüm en büyük umudumdun.
Hiç hesapta yokken, bir gün çıktın karşıma.Herşeyim oldun benim.
Dünya, senin etrafında dönüyordu. Yaşantımın merkeziydin.
Oysa şimdi, caddede yada markette karşılaşsak bile, yüzümü, gözlerimi ve benliğimi saklıyorum senden.
Yanı başımdan geçsen bile, sıradan bir yabancıdan farkının kalmadığını fark ediyorum.
İnsan sevdiğine yabancılaşabilir miydi?
Hani, daha düne kadar geceler boyunca konuştuğun, sabahında onun hayali ile uyandığın, tüm geleceğini, hedeflerini ve planlarını ona göre yaptığın, sevdiğin, herşeyin, artık sıradan bir yabancıdan ibaret.
Üzülüyor musun? Elbette üzülüyorsun?
Harcadığın emeğe, zamana, verdiğin değere üzülüyorsun elbette.
Ortak dinlediğimiz bir şarkıda bile iki yabancıdan ibaretiz artık.
Murat İLERİ
