Kalbimin üzerine koydum usulca elimi. Bir zamanlar,aşk diye delicesine coşan yüreğimin şimdi sessizliğe büründüğünü fark ettim.
Yaşamak ile ölmek arasında bir çizgideydim.
Bakışlarının etkisi, sözlerindeki tesir, dahası bir tatlı sözün yetiyordu yaşama sevincime.
İnsanın sevdiği onun baharıdır.
Güller açınca dalında, işte yaşama sevincin o zaman başlardı.
Aynaya baktığım da, mutluluğum yansırdı, gün ışığına.
Sanki Güneş benimle doğardı, ve yine yıldızlar benimle geceye merhaba derdi.
Ama şimdi öyle değil.
Zaman o zaman değil artık.
Sen yoksun ve bu hikaye yarım.
Şiirlerim suskun,
Türkülerimde hüzün var ve yıldızlar geceye umut saçmıyor artık.
Canımın yandığını hissediyorum, sesini duyamadığım bu zamanlarda.
En acısı da, kendi içimdeki sessizliğimi zannediyordum, meğerse en acı gerçeğim sensizlikmiş.
Şimdi boğazımda düğümleniyor, yüreğimden dilime düşen nağmeler.
Bir gün gökyüzünde buluştuğumuzda, gözlerime bak sadece.
Kendini orada ara.
Milyonlarca yıldız tanığımdır,seni nasıl sevdiğime.
Gözlerim dün geceden yorgun, beynimde dinmeyen onlarca uğultu.
Gece sessiz, gece karanlık ve Hüzün.
Duvarlarda konuşmuyor artık.
Bir sen varsın özlediğimde anılarına sarıldığım, bir de acımasız dünya.
Murat İLERİ
